گروه فرهنگی «سراج24»: «در مدت معلوم» چه فیلمی است؟ آیا به صرف پرداختن به موضوعی چون مساله جنسی جوانان می توان خط بطلان بر آن کشید؟ این اولین مواجهه با فیلمساز جوانی چون وحید امیرخانی است که با نگاهی معتقد و از پای منبر افراد بزرگی به سمت فیلمسازی آمده است. فیلمسازی که مستندهای ارزش مدارانه ای چون «لبیک» را در خصوص راهپیمایی اربعین پیش از این ساخته است و در گفته هایش اشاره به این دارد که با نگاهی اخلاق مدارانه به طرح موضوعی که از نگاه او به بحرانی در جامعه تبدیل شده، پرداخته است؟ با تمرکز به فیلم و نحوه روایت پردازی و پیشبرد درام در فیلم «درمدت معلوم» می توان این مساله را تائید کرد، هر چند فیلم در پیشبرد درام و پرداخت شخصیت ها به لحاظ فرم و بیان سینمایی نمی تواند موفق عمل کند اما از نگاه سالم فیلمساز نسبت به موضوع حساس و ملتهبی چون معضل جنسی جوانان نمی توان تردیدی کرد.
فیلم «در مدت معلوم» در خصوص جوانی به نام میثم می باشد که کتابی جامعه شناسانه در خصوص مشکلات جوانان نوشته و در صدد ارائه آن به افراد جامعه می باشد اما در این میان موانعی برای اجرای نگاهش وجود دارد و محدودیت هایی در پیرامون نگاه مردم مبنی بر گفته هایش روی می دهد. از سویی فیلم در صدد ارائه راهکارهایی مطابق با نگره ای شرعی برای جوانان بوده و با نموداری از 3 گزینه معمول جوانان به گزاره های مطمئنی چون ازدواج دائم و یا موقت با عنوان «برخورد نزدیک از نوع سوم» پرداخته و مساله راه یافته به گناه را کاملا غیر قابل پذیرش برای جوانان قلمداد می کند.
در این میان می توان به نقش فیلمسازان متعهد و دغدغه مند در سینمای ایران اشاره داشت که با توسل به نگاهی اسلامی و اخلاقی در صدد طرح موضوعاتی هستند که یا در جامعه مورد نقد و چالش قرار نگرفته و یا این که به شکلی مورد استفاده قرار گرفته که در جهت فروش و جذب مخاطب در واقع سوء استفاده بوده است که نمونه های بسیاری در سال های اخیر در موضوع ازدواج موقت را شاهد بودیم که چنین رویکرد سخیفی را در پیش گرفتند.
اما وجود فیلمسازانی معتقد و اخلاق گرا چون وحید امیرخانی و جوانانی در جبهه انقلاب اسلامی می تواند خیال مسئولان دغدغه مند فرهنگی و مردم اصیل و پایبند به اخلاق را آرام سازد که می توان در موضوعات مختلف با نگاهی اصیل به طرح مساله پرداخت. در این خصوص فیلم دیگری با موضوع معضلات جنسی جوانان با نام «پشت صحنه» هم ساخته شد که توسط گروهی سازنده از فیلمسازان دغدغه مند انقلاب اسلامی بود و در آن هم بدون ورود یافتن به خط قرمزها و مسائلی منحرفانه به طرح مساله از طریقی مستند اقدام شد.
امید که فیلمسازان میهن اسلامی جدا از جنبه های سرگرم کننده سینما به اهمیت چگونگی پرداخت به مسائل مختلف از جنبه ای اخلاق مدارانه توجه کنند و برای جذب مخاطب روی به هر رویه نامطلوب و غیر اصیلی نبرند، چرا که مهم ترین مساله در تولید آثار هنری توجه به چشمان و دیدگاه مخاطبانی است که ریشه های عمیق اسلامی و ایرانی دارند و باید سعی کنیم با آثاری سالم و سازنده آن ها را جذب سینما کنیم، نه این که مانند بسیاری از آثار سخیف، موجبات قهر آن ها را با عرصه تصویر فراهم سازیم!
